Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Dz. U. Nr 90 poz. 844 z późn. zm. oraz z 2004 Nr 96, poz. 959.
przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:
1)10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
2)10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
3)30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników
- zwanego dalej "grupowym zwolnieniem".
Pracownikowi przysługuje odprawa uzależniona od stażu pracy u danego pracodawcy w wysokości:
• jednomiesięcznego wynagrodzenia
, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż dwa lata,
• dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat,
• trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy dłużej niż 8 lat.
Okresy zatrudnienia u danego pracodawcy dotyczą całego posiadanego przez pracownika stażu pracy w rozumieniu przepisów dotyczących stosunku pracy, bez względu na jakiekolwiek przerwy w zatrudnieniu.
Odprawę oblicza się wedle zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy.
Odprawa jest należna pracownikowi z dniem ustania stosunku pracy i powinna być wypłacona bez żądania ze strony pracownika, ponieważ stanowi ona tzw. dług oddawczy, tak jak wszystkie inne należności ze stosunku pracy, z chwilą jego ustania.
