Zgodnie z art. 134 k.p. jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. A zatem przerwa w pracy to zaplanowany przez pracodawcę czas zaprzestania świadczenia pracy w czasie dnia pracy.
Nadmienie też, iż dwie półgodzinne przerwy należą się pracownicy karmiącej dziecko piersią, która pracuje więcej niż 6 godzin dziennie (art. 187 k.p). Pracownica karmiąca więcej niż jedno dziecko ma prawo do dwóch przerw w pracy, po 45 minut. Przerwy na karmienie mogą być na wniosek pracownicy udzielane łącznie. Według art. 202 k.p, gdy dobowy wymiar czasu pracy młodocianego jest dłuższy niż 4,5 godziny, pracodawca jest obowiązany wprowadzić przerwę w pracy trwającą nieprzerwanie 30 minut, wliczaną do czasu pracy. A także pracodawca w niektórych przypadkach może dokonać także skrócenia czasu pracy poniżej ogólnych norm. Skrócenie takie dotyczy pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia. Zgodnie z kodeksem pracy pracodawca może także wprowadzić przerwę w pracy niewliczaną do czasu pracy (art.141 k.p). Przerwa ta nie może przekraczać 60 minut.