Stosownie do art. 301 § 1 Kodeksu pracy szczególne uprawnienia związane za stosunkiem pracy osób powołanych do czynnej służby wojskowej i zwolnionych z tej służby normują przepisy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Według § 2 art. 301 K.p. okres czynnej służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie i na zasadach przewidzianych w przepisach, o których mowa w § 1.
Uprawnienia związane za stosunkiem pracy osób powołanych do czynnej służby wojskowej i zwolnionych z tej służby określa ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j.t. Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 ze zm.)
Według art. 118 ust. 1 tej ustawy w okresie między dniem doręczenia pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej a jej odbyciem stosunek pracy nie może być przez pracodawcę wypowiedziany ani rozwiązany. Jednak pracodawca w tym okresie może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika oraz w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. W tych przypadkach rozwiązanie stosunku pracy następuje na zasadach ogólnych (art. 118 ust. 6).
Natomiast według art. 120 ust. 1 ustawy pracownikowi, który w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej podjął pracę u pracodawcy, u którego był zatrudniony w dniu powołania do tej służby, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy.
Termin 30 dni uważa się za zachowany, jeżeli pracownik nie mógł podjąć pracy z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy (art. 120 ust. 4).
Według art. 122 ust. 1 ustawy pracodawca, który zatrudniał pracownika w dniu powołania do czynnej służby wojskowej, jest obowiązany zatrudnić go na poprzednio zajmowanym stanowisku lub na stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz wynagrodzenia, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby pracownik zgłosił się do tego zakładu w celu podjęcia pracy. Niezachowanie tego terminu powoduje wygaśnięcie stosunku pracy, chyba że nastąpiło z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy.
Zgodnie z ust. 2 art. 122 ustawy, jeżeli pracownik uzyskał podczas odbywania czynnej służby wojskowej inne lub wyższe niż posiadane uprzednio kwalifikacje zawodowe, pracodawca jest obowiązany na wniosek pracownika zatrudnić go w miarę możliwości na stanowisku, które odpowiada nabytym w wojsku kwalifikacjom.
Według art. 126 ustawy w okresie odbywania przez żołnierza zasadniczej służby wojskowej rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy z żoną żołnierza może nastąpić wyłącznie z winy pracownicy oraz w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy.
Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że jeżeli w ciągu 30 dni od daty zwolnienia Pana ze służby wojskowej zgłosi się Pan do pracodawcy w celu podjęcia pracy, to pracodawca jest zobowiązany Pana zatrudnić na stanowisku poprzednio przez Pana zajmowanym lub równorzędnym.
Jeżeli nie zgłosi się Pan do pracodawcy w celu podjęcia pracy, to wówczas Pana stosunek pracy wygaśnie, chyba że niezgłoszenie wynika z przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy.
Okres służby wojskowej nie jest urlopem. Również okres pomiędzy zwolnieniem ze służby wojskowej a podjęciem zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy nie jest urlopem i nie przysługują Panu z tego tytułu od pracodawcy żadne świadczenia.
Jeżeli zgłosi się Pan do pracodawcy w terminie 30 dni od daty zakończenia służby, to okres służby wojskowej wlicza się Panu do zakładowego stażu pracy przy ustalaniu wszystkich Pana uprawnień pracowniczych.
